Χειμερινή Μοτοεκδρομή 2018 (+Βίντεο)

Κείμενο: Κώστας Μανούσος           

Φωτογραφίες, Βίντεο: Από τους συμμετέχοντες

            Ενδιαφέρον είχε στην φετινή χειμερινή μοτοεκδρομή η ανομοιομορφία μηχανών (από 300 έως 1200 κυβικά) και αναβατών (από 25 έως 70+ ετών). Όλοι και όλοι πέντε άτομα. Ο Δημήτρης με Yamaha X Max 300 και εμπειρότερος όλων. Ο Πέτρος με Honda Crosrunner 800 με αγάπη για την φύση και τη φωτογραφία. Ο Γιάννης με Ducati Multistrada 1200, ο γρήγορος της παρέας. Ο Σταύρος με Kymco People 300, νεοεισερχόμενος στο ταξίδι με μηχανή και βενιαμίν της παρέας και τέλος εγώ με Beverly 350 με όρεξη για πολλά επαρχιακά χιλιόμετρα.

Καιρού επιτρέποντος

            Όλη την προηγούμενη εβδομάδα ο Σάκης, ο Τάσος και η Σούζη, προειδοποιούσαν για τις χαμηλές θερμοκρασίες που θα είχε το τριήμερο στις περιοχές όπου είχαμε σκοπό να κινηθούμε. Έτσι αναγκαστήκαμε και αλλάξαμε τις τοποθεσίες και διαδρομές από τον αρχικό σχεδιασμό της εκδρομής. Με λίγα λόγια, άλλαξε τελείως η εκδρομή.

            Το πλάνα μας ήταν να επισκεφτούμε το χωριό Γράμμος και να διανυκτερεύσουμε στο μοναδικό κατάλυμα του χωριού. Την επόμενη να κάναμε μια πεζοπορία μέχρι την λίμνη της Γκίστοβας και στην επιστροφή να κάνουμε ένα δυνατό φαγοπότι. Δεν ήταν όμως ασφαλές να μας πιάσει χιόνι και παγετός στο Γράμμο. Πού καταλήξαμε και πως εξελίχθηκε η εκδρομή μας θα το διαβάσετε παρακάτω.

        Για τον Σταύρο η εκδρομή ξεκίνησε μια ημέρα νωρίτερα, δηλαδή την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου και αυτό γιατί η αφετηρία του ήταν η Καλαμάτα, ενώ των υπολοίπων η Αθήνα. Το σχέδιο ήταν να βρεθούμε όλοι μαζί την επόμενη ημέρα στα Μετέωρα. Με σύμμαχο τον καλό καιρό ξεκίνησε για Άρτα όπου και διανυκτέρευσε. Μετά τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου ήρθε αντιμέτωπος με δυνατές ριπές ανέμου μέχρι και λίγο πριν την Άρτα. Οι υπόλοιποι κάναμε ετοιμασίες αναχώρησης.

            Την επόμενη ημέρα οι “Αθηναίοι” βρεθήκαμε μετά τα διόδια Αφιδνών στα Mc Donald's. Άγγλοι δεν είμαστε, αλλά πέντε πάνω, πέντε κάτω, ήμασταν εκεί στις οχτώ το πρωί. Ο Σταύρος είχε προγραμματίσει την αναχώρησή του από την Άρτα στις 09:00. Στο κοντέρ του Beverly η θερμοκρασία έδειχνε 8 βαθμούς, στην Άρτα όμως ήταν λίγο χαμηλότερη, γι΄αυτό και ο Σταύρος ανέβαλε κατά μια ώρα την αναχώρησή του. Η διαδρομή που ακολούθησε ήταν από Μελάτες, Βουργαρέλι, Μεσοχώρα και τέλος Μετέωρα. Δεξιά και αριστερά του δρόμου παχιά πάχνη κάλυπτε τα πάντα και στα ανήλια σημεία του δρόμου υπήρχε πάγος. Στο Βουργαρέλι έκανε μια στάση. Ζήτημα αν συνάντησε δύο οχήματα στη διαδρομή του. Η επόμενη στάση του, στη γέφυρα του Αγίου Βησσαρίωνα στην Πύλη Τρικάλων, ήταν επιβεβλημένη καθώς είχε κρυώσει αρκετά, παρά τον άρτιο εξοπλισμό που διέθετε.

  Εν τω μεταξύ, οι άλλοι τέσσερις κινηθήκαμε από την Ε.Ο. μέχρι τα Goody's στη Λαμία, όπου κάναμε στάση για να ζεσταθούμε και να ανεφοδιάσουμε τα μηχανάκια. Η συνέχεια ήταν από την παλαιά Ε.Ο. Λαμίας - Λάρισας μέχρι τη Ξυνιάδα και από εκεί στην καινούργια Ε.Ο. Κεντρικής Ελλάδας μέχρι τα Τρίκαλα. 

Οι τέσσερις μας φτάσαμε στα Μετέωρα στις 13:45 και μετά από πέντε λεπτά έφτασε και ο Σταύρος. Ο ήλιος λαμπερός, το κρύο όμως κρύο!!!. Ήλιος με δόντια. 

Μετά τις σχετικές φωτογραφίες και βιντεολήψεις, πήραμε τον επαρχιακό για Γρεβενά έως και την επόμενη μας στάση στο Strata, έξι χλμ ανατολικά των Γρεβενών δίπλα στην Εγνατία οδό, στο ρεύμα προς Ιωάννινα.

Η ώρα που φτάσαμε στο Strata ήταν 15:40 και δεν μας άφησε πολλά περιθώρια να συνεχίσουμε την διαδρομή έτσι όπως την είχαμε σχεδιάσει. Το σχέδιο ήταν να ανεβούμε προς Δοτσικό, Κοτύλη, Νεστόριο και να καταλήξουμε στην Καστοριά. Όμως, επειδή δεν θέλαμε να μας πιάσει η νύχτα στα βουνά, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε από την Ε.Ο.

Με την απόφαση αυτή, αναχωρήσαμε στις 17:00 από το Strata και συνοδευόμενοι από το τελευταίο φως της ημέρας, μετά από 50 λεπτά μπαίναμε στην Καστοριά, που μας υποδέχτηκε με έναν βαθμό Κελσίου. Στις μετρήσεις καυσίμων που κάναμε, είδαμε πως οι καταναλώσεις μας τσίμπησαν λίγο λόγω κρύου. Σε μια εναλλαγή μεσαίας - μεγάλης σκάλας, μου κάηκε η μεσαία την οποία αντικατέστησα αφού τακτοποιηθήκαμε στο κατάλυμα.

Περπατήσαμε παραλίμνια με τα γυμνά από φύλλα κλαδιά να στέκονται πάνω από τα κεφάλια μας και το φως από το στολισμό να αντανακλάται στο νερό της λίμνης, μέχρι το σημείο όπου μας πρότειναν να φάμε. Η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή. Άλλωστε βρισκόμασταν λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα. Το εστιατόριο ήταν χουχουλιάρικο και από τις 20:00 έως και τις 00:00 τρώγαμε, πίναμε και συζητάγαμε. Για την επόμενη ημέρα είπαμε να αφήσουμε την ώρα αναχώρησης χαλαρή.

Bye –bye Καστοριά. Νάουσα ερχόμαστε.

       Πριν την αναχώρηση μας από την Καστοριά, κατά τις 11:30, ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας είπε με λίγα λόγια την ιστορία του τόπου. Ξέρω. Φύγατε αργά θα μου πείτε. Το κρύο της προηγούμενης ημέρας μας είχε καταβάλει. Τα χιλιόμετρα του Σαββάτου όμως, ήταν λίγα. Πριν αποχαιρετήσουμε την πανέμορφη Καστοριά κάναμε τον παραλίμνιο δρόμο της για μερικά φωτογραφικά "κλικ".

Συνεχίσαμε για Νυμφαίο από Βέργα - Λέχοβο. Εκεί στο ύψος της Βέργας, είχε μια ελαφριά χιονόπτωση. Ευτυχώς όμως εμείς κατεβαίναμε και μετά από λίγο την αφήσαμε πίσω μας. Η θέα ανεβαίνοντας αλλά και κατεβαίνοντας από το Νυμφαίο είναι καταπληκτική. Οι ακτίνες του ήλιου διαπερνούν τα σύννεφα, οι λίμνες Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα καθρεφτίζουν τον ουρανό, χρώματα απίθανα, μια εικόνα, πολλές αισθήσεις που δεν μπορώ να μεταφέρω στο χαρτί.

Στο Νυμφαίο καθίσαμε περίπου μιάμιση ώρα σε μια ωραία καφετερία. Αυτό που μας έκανε εντύπωση, όχι μόνο στο Νυμφαίο αλλά και σε άλλα μέρη της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας, ήταν ότι δεν καπνίζουν εντός των καταστημάτων. ‘Εχουν απ'έξω ένα τραπεζάκι με καρέκλα και ένα τασάκι.

Από το Νυμφαίο κατευθυνθήκαμε προς το Αμύνταιο και από την δυτική πλευρά της λίμνης Βεγορίτιδας, για να φτάσουμε στον Άγιο Αθανάσιο (την Αράχωβα του Βορρά) για μια σύντομη στάση. Η ώρα είχε ήδη πάει 16:30 και έπρεπε να φτάσουμε όσο είχε ακόμα φως στον τελικό μας προορισμό, που δεν ήταν άλλος από την Νάουσα.

Πλησιάζοντας την Νάουσα, νύχτωνε και όσο νύχτωνε το κρύο γίνονταν όλο και πιο αισθητό. Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν τρία χλμ πριν την πόλη.

Αφού "σηκώσαμε" θερμοκρασία και τακτοποιηθήκαμε, πήραμε δύο ταξί και ανεβήκαμε στο κέντρο. Φάγαμε σε μια ταβέρνα κοντά στην κεντρική πλατεία, όπου ήταν σε εξέλιξη οι εορταστικές εκδηλώσεις του δήμου. Είπαμε, κοντεύανε Χριστούγεννα.

             Μετά το φαγητό έπεσε πρόταση να πάμε για ποτάκι. Ο Δημήτρης και ο Πέτρος δεν ακολούθησαν και αποχώρησαν για το ξενοδοχείο. Οι απομείναντες πήγαμε σε ένα μπαράκι που έπαιζε καλή μουσική, πριν αλλάξει όμως η ημέρα, ήμασταν και εμείς πίσω στο ξενοδοχείο.

Καστανιά – Μπουχάρια – Καρδίτσα

Ο καιρός ακόμα μας κάνει τη χάρη και δεν βρέχει. Μόνο κρύο.

09:35 φύγαμε από το ξενοδοχείο και επισκεφτήκαμε το υπέροχο πάρκο του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται λίγο πιο έξω από την πόλη, προς τα δυτικά.

Συνεχίσαμε για Καστανιά και Παναγιά Σουμελά. Η παλιά εθνική οδός Βέροιας - Κοζάνης είναι ένας ωραίος στριφτερός δρόμος, μόνο που θέλει προσοχή στις αγελάδες και στα "δώρα" που αφήνουν (κάτι σαν σοκολατένιες τούρτες ένα πράμα), ιδιαίτερα μετά την Καστανιά. Η συνέχεια της διαδρομής μέχρι και τη Νεράιδα, όπου σταματήσαμε για καφεδάκι, δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Η θέα από την καφετερία προς την λίμνη και την γέφυρα Πολυφύτου, σε μεταφέρουν σε άλλες Ευρωπαϊκές ορεινές περιοχές. Ο ήλιος έπαιζε κρυφτούλι με τα σύννεφα και εμείς παρακολουθούσαμε το θέαμα πίνοντας το καφεδάκι μας. 

Αποφασίσαμε ότι η ώρα δεν μας έπαιρνε να επισκεφτούμε το Ροποτό και τους καταρράκτες της Παλαιοκαρυάς, έτσι στις 14:15 αναχωρήσαμε για τα Μπουχάρια, ένα γεωπάρκο 30 χλμ νοτιότερα.

Η διαδρομή περνάει μέσα τα από Σέρβια και Μικρόβαλτο και από εκεί πήραμε το δρόμο για Λιβαδερό.

Ο Δημήτρης αποφάσισε να μην ακολουθήσει στα Μπουχάρια και έφυγε για Καλαμπάκα, όπου έκανε μια ήσυχη διαδρομή, με την ομορφιά και την ηρεμία που προσφέρει η μοναχικότητα. Με τον Δημήτρη βρεθήκαμε ξανά το βράδυ στον τελικό μας προορισμό, την Καρδίτσα.

Εδώ θέλω να κάνω μια παρένθεση και να πω πως είναι πολύ σημαντικό η ομάδα να μπορεί να αλλάζει το πρόγραμμα και όχι μόνο, εφόσον πραγματικά δεν γίνεται αλλιώς και πάντα  με γνώμονα την ασφάλεια, χωρίς γκρίνιες. Στην τελική, κανείς δεν είναι δεμένος με αλυσίδες και μη το πάρετε στραβά, μπορεί να βρεθείτε το βράδυ ξανά ή την επόμενη ημέρα μαζί, ή ακόμα και μετά από μερικές ημέρες. Άλλωστε το έχω δουλέψει το σύστημα και το έχω ονομάσει «και μαζί και χώρια». Βέβαια το έχω εφαρμόσει σε πολυήμερα ταξίδια και όχι των 3-4 ημερών. Ευτυχώς, η παρέα ήταν ευέλικτη.

Το γεωπάρκο “Μπουχάρια και Νοχτάρια” βρίσκεται μόλις τέσσερα χλμ μετά το Μικρόβαλτο. Η ανθρώπινη παρουσία είναι αισθητή από τα σκουπίδια, τον βανδαλισμό και την εγκατάλειψη. Η ονομασία Μπουχάρια προέρχεται από το μπουχάρι, που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει καμινάδα. Τα μπουχάρια “φοράνε” καπέλο, ενώ τα νοχτάρια αντί καπέλου στην κορυφή, είναι μυτερά. 

Δυστυχώς, δεν είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας να περπατήσουμε όλο το πάρκο και αρκεστήκαμε σε μια μικρή βόλτα και μερικές φωτογραφίες. Συνεχίσαμε την διαδρομή για Λιβαδερό, Άκρη και Λουτρό η οποία είναι φανταστική και με καλή άσφαλτο. Από το Λουτρό μέχρι τον κεντρικό δρόμο Καλαμπάκας - Γρεβενών ο ήλιος μας τύφλωνε και έκανε την οδήγησή μας πιο δύσκολη και αργή. Φτάσαμε στην Καρδίτσα στις 18:05. Η Καρδίτσα ήταν από τα λίγα μέρη που έμειναν σταθερά από τον αρχικό σχεδιασμό, καθώς είναι ένα σημείο που βολεύει στις εξορμήσεις μας προς την Βορειοδυτική Ελλάδα. Είχε προηγηθεί συνεννόηση με φίλους από την Καρδίτσα (Μάκη και Λάμπρο) να βρεθούμε για φαγητό και κρασάκι. 'Ετσι, όταν τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, βρεθήκαμε με τα παιδιά πλην του Μάκη. Περάσαμε ένα ωραίο βράδυ με τους φίλους μας, που όπως πάντα είναι φιλόξενοι.

Την ημέρα της αναχώρησης, την Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου, και κατά τη διάρκεια του πρωινού στο ξενοδοχείο, τύχαμε μάρτυρες ενός ταχυδακτυλουργικού σόου από έναν Κύπριο. Όπως μάθαμε μετά, στο ξενοδοχείο υπήρχε ένα γκρουπ από την Κύπρο του οποίου ήταν μέλος. Αφού παρακολουθήσαμε ένα από τα καλύτερα νούμερα στον κόσμο και παγκόσμια βραβευμένο (κατά τα λεγόμενα του), συνεχίσαμε το πρωινό μας.

Τα δελτία καιρού έδιναν βροχή σε κάποια από τα σημεία της διαδρομής που θα ακολουθούσαμε. Ευτυχώς για εμάς, η θερμοκρασία είχε ανέβει λίγο. Η βροχή είχε προηγηθεί κατά τη διάρκεια της διαδρομής μας και ο δρόμος ήθελε προσοχή λόγω ολισθηρότητας. Ο Σταύρος ξεκίνησε νωρίτερα για Καλαμάτα πηγαίνοντας από τον παλιό μέχρι τη Μάνδρα και από εκεί από την Ε.Ο. μέχρι το σπίτι του. Οι άλλοι τέσσερις πήγαμε και εμείς από τον παλιό μέχρι Αθήνα, με μια ενδιάμεση στάση για καφέ στην Αμφίκλεια. Αθήνα φτάσαμε στις 17:30.

            Η εκδρομή τελείωσε με την ασφαλή μας επιστροφή στις βάσεις μας. Σε όλο το ταξίδι δεν είχαμε ούτε μισή γκρίνια παρόλο που αναγκαστήκαμε λόγω καιρού να αλλάζουμε το σχεδιασμό. Οι αποφάσεις που πήραμε ήταν οι σωστές - εκ του αποτελέσματος κρίνω.

            Για τους λάτρεις των αριθμών:

Τέσσερις ημέρες με τρεις διανυκτερεύσεις. 1370 χλμ. Καύσιμα 79,35 €. Ξενοδοχεία 67,50 €. Διόδια 11,85 €. Φαγητό και καφές 69 €. Τα νούμερα αυτά είναι από τις δικές μου μετρήσεις, άλλα δεν έχω και μεγάλες αποκλίσεις από τους υπόλοιπους.

Για την ιστορία μόνο, να πω πως το Yamaha έκαψε κάτι λιγότερο από 1λτ/100 από το Βeverly, που είχε παραπλήσια κατανάλωση με το Kymco.

            Κάπως έτσι πήγε η χειμερινή μοτοεκδρομή. Εύχομαι σε όλους να πάρετε τους δρόμους και όπου σας βγάλει!!!