Βαρδούσια 16-17 Αυγούστου 2007

Κείμενο: Κώστας Μανούσος 

Φωτογραφίες: Από τους συμμετέχοντες

Δεν θυμάμαι για ποιο λόγο κάναμε την εκδρομή Πέμπτη - Παρασκευή, όπως και να έχει όμως είχαμε μόνο δύο ημέρες, με μία διανυκτέρευση σε σκηνή. Τα μηχανάκια ήταν έτοιμα από την προηγούμενη ημέρα (φουλαρισμένα και φορτωμένα).

Πέμπτη 07:30, οι μίζες δίνουν ζωή στα μοτέρ, τελευταίες συνεννοήσεις και οι τρεις μας (ο Βασίλης, ο Γιώργος και εγώ) ξεκινήσαμε από Καλαμάτα με προορισμό τα Βαρδούσια και πιο συγκεκριμένα την Αρτοτίνα με ενδιάμεση στάση την Ναύπακτο. Ο καιρός ήταν καταπληκτικός και ο δρόμος με ελάχιστη κίνηση, έτσι φτάσαμε Ναύπακτο σχετικά νωρίς, περίπου στις 09:40. Καθίσαμε στην πλατεία κάτω από τον πλάτανο, απέναντι από το λιμάνι για καφέ και μελετήσαμε τον χάρτη για το υπόλοιπο ορεινό κομμάτι της διαδρομής. 

Μελέτη ξεμελέτη το λάθος το κάναμε λίγο πιο έξω από τη Ναύπακτο. Είχαμε στρίψει σε λάθος στροφή, ευτυχώς όμως το καταλάβαμε νωρίς και δεν κάναμε πάνω από 8 χλμ. μέχρι να ξαναβγούμε στο δρόμο μας. Συνεχίσαμε και περάσαμε μέσα από το Ευπάλιο που βρίσκεται Ανατολικά της Ναυπάκτου περίπου 8 χλμ. και συνεχίσαμε με Βόρεια κατεύθυνση προς Κροκύλειο. Ανεβαίνοντας βρήκαμε ένα ωραίο μέρος για φωτογραφία με φόντο το στενό του Ρίου – Αντιρρίου και το Παναχαϊκό Όρος.

   

Οι στροφές πολλές με καλή άσφαλτο για τα ελληνικά δεδομένα. Φτάσαμε στο Κροκύλειο στις 13:45 και σταματήσαμε στις βρύσες για μια στάση 15 λεπτών περίπου.

Στο διάστημα αυτό έτυχε να περάσει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι και πιάσαμε την κουβέντα (από πού ερχόμαστε, που πάμε, τίνους είσαι εσύ και τα σχετικά). Η κυρία μας ρώτησε αν πηγαίναμε στο «Αντάμωμα», που θα γίνονταν την επόμενη ημέρα. Μας εξήγησε που είναι το μέρος και σκεφτήκαμε πως θα την καλά να πάμε να ξεκουραστούμε και να φάμε σε εκείνο το σημείο. Δεν ήταν μακριά, μόλις 15 χλμ. περίπου. Κατά τις 14:30 ήμασταν στο χώρο του «Ανταμώματος». Το μέρος βρίσκεται δίπλα στο δρόμο, έχει έναν τσιμεντένιο κύκλο στο σημείο όπου έχει ξέφωτο και γύρω - γύρω ανάμεσα από τα δέντρα υπάρχουν πακτωμένα τραπεζοκαθίσματα. Η πείνα είχε χτυπήσει κόκκινα και ο καθένας έβγαλε ότι είχε από τροφή. Τώρα γιατί είχαμε πιάσει κουβέντα για το KTM του Γιώργου και είχαμε ανοίξει το μάνουαλ, ούτε που το θυμάμαι, άλλωστε έχουν περάσει σχεδόν 12 χρόνια από τότε, πάντως για να προλάβω τις κακές τις γλώσσες, δεν είχε κάποιο πρόβλημα. Αφού καταλαγιάσαμε αξιοπρεπώς την πείνα, η υπνηλία μας χτύπησε την πόρτα και ήταν ώρα για χαλάρωση.

Το απογευματάκι ξεκινήσαμε για τον τελικό μας προορισμό, την Αρτοτίνα μόλις 15 χλμ. από το «Αντάμωμα», χωριό του Αθανάσιου Διάκου κατά τα όπως γράφει και η σχετική ταμπέλα στην είσοδο του χωριού.

Ο προαύλιος χώρος της εκκλησίας είναι και η πλατεία του χωριού και πάνω σε αυτή είναι δύο καφενεία και μια ψησταριά. Το μάτι βλέπει όμορφες εικόνες και αμέσως βγαίνει η φωτογραφική. Μερικά κλίκ είναι αρκετά για να συλλάβουν αυτές τις γραφικές εικόνες, με τους γέροντες του χωριού να καπνίζουν, να παίζουν χαρτιά ή απλώς να κρατάνε την γκλίτσα τους.

Στο χωριό υπήρχε αρκετός κόσμος που είχε έρθει από αστικές περιοχές λόγω του «Ανταμώματος». Το βράδυ έγινε γλέντι στην πλατεία του χωριού. Η ώρα ήταν περασμένη και εμείς αρκετά κουρασμένοι για να μείνουμε ως το τέλος. Είχαμε αποφασίσει να πάμε να κοιμηθούμε σε ένα εκκλησάκι λίγο έξω από το χωριό, που το είχαμε δει πηγαίνοντας. Η αρχική σκέψη ήταν να κατασκηνώσουμε στο χώρο του «Ανταμώματος», όμως με 13 χωριά να συναντώνται εκεί την επόμενη ημέρα δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα, οποιαδήποτε άλλη στιγμή θα ήταν τέλεια. Κατά τη διάρκεια της νύχτας είχε μπει μέσα μια νυχτερίδα και μας αναστάτωσε.

Παρασκευή 06:30 και ήμασταν ήδη στο "πόδι" . Μετά τις σχετικές τακτοποιήσεις και προετοιμασίες ξεκινήσαμε για την επιστροφή από Γραμμένη Οξυά, Γαρδίκι, Μακρακώμη, Λαμία, Αθήνα και Καλαμάτα. Μετά την Αρτοτίνα και μέχρι το Γαρδίκι (αν θυμάμαι καλά) δεν είχε άσφαλτο. Ο χωματόδρομος μας είχε κουράσει, μιας και δεν ήμασταν γνώστες της εκτός δρόμου οδήγησης και ακόμα δηλαδή. Μετά την Μακρακώμη η διαδρομή ήταν βαρετή, αλλά έπρεπε να γίνει.

Η όλη διαδρομή ήταν περίπου 900 χλμ., μηδενικό κόστος για διανυκτέρευση, καύσιμα στα 70€, καφεδάκια στα 10€ περίπου και διόδια τα οποία δεν ήταν όσα είναι σήμερα και σε τιμές και σε πλήθος.