Μονεμβασία (+ Βίντεο)

Κείμενο: Κώστας Μανούσος

Φωτογραφίες & βίντεο: Κώστας και Άντζελα

        Μονεμβασία, Μονεμβασιά, Μονεμβαζία, Μονοβάσια ή Μαλβαζία όπως την έλεγαν οι Φράγκοι, είναι ο πρώτος μας προορισμός με αφετηρία από την νέα μας έδρα, αυτή της Καλαμάτας. Η απόφαση πάρθηκε την προηγούμενη ημέρα της αναχώρησης και ο σκοπός ήταν να κοιμηθούμε «εντός των τειχών», για να γνωρίσουμε καλύτερα την καστροπολιτεία και τα μυστικά της.

Το Tracer είναι αυτό που μας μετέφερε μέχρι τον «Βράχο της Μονεμβασίας», όπως αλλιώς λέγεται. Έτσι την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου αναχωρήσαμε στις 10:00, συνοδεία του βοριά καθόλη την διάρκεια της διαδρομής που ακολουθήσαμε.

Μιας και αναφέρθηκα στην διαδρομή, ας τη δούμε λίγο. Οι πλειοψηφία των οδηγών θα επέλεγε την φαινομενικά αυτονόητη, Καλαμάτα – Σπάρτη – Σκάλα – Μολάοι και τέλος Μονεμβασία, όχι όμως εμείς. Τι κάναμε; Βάλαμε λίγο αλατοπίπερο στη διαδρομή και «εξαφανίσαμε» από τον χάρτη την Σκάλα, όπου στη θέση της μπήκε ο Κοσμάς και τα Πούλιθρα. Αποτέλεσμα ήταν 121 επιπλέον χιλιόμετρα και 1:30 ώρα απολαυστικής οδήγησης. Επειδή όμως ο βασικός σκοπός ήταν το «Γιβραλτάρ της ανατολής» (λέγεται και έτσι λόγω της ομοιότητας του βράχου με αυτόν του Γιβραλτάρ), θυσιάσαμε το Καλαμάτα – Σπάρτη από τον Ταΰγετο και πήγαμε από την Εθνική οδό. Ντροπή θα σκεφτούν και θα πουν κάποιοι και με το δίκιο τους. Με την Καλαμάτα όμως να αποτελεί πλέον την νέα μας έδρα αυτό δεν είναι κάτι που θα μας λείψει.

Μετά από τα πρώτα 100 «ντροπιαστικά» χιλιόμετρα και την μια ώρα περίπου οδήγησης, κάναμε μια στάση για καφέ, με θέα την πόλη και τον κάμπο της Σπάρτης. Από πάνω μας βρίσκεται μια άλλη καστροπολιτεία που θέλουμε να επισκεφτούμε, αυτή του Μυστρά.

Μετά από τον καφέ γυρίσαμε πίσω προς την Σπάρτη και από εκεί περνώντας μέσα από τα χωριά Σκούρα – Γκορίτσα – Αγ. Ανάργυροι φτάσαμε στη διασταύρωση που βρίσκεται στους πρόποδες του Πάρνωνα. Ευθεία σε οδηγεί στο Γεράκι, δεξιά προς Βρονταμά και Σκάλα και αριστερά προς Κοσμά – Λεωνίδιο.

Το τερέν αλλάζει και γίνεται αυτό που λέμε μοτοσικλετιστική διαδρομή και όσο ανεβαίνουμε τόσο γίνεται αισθητή η πτώση της θερμοκρασίας. Στον Κοσμά είδαμε αρκετές μηχανές σταθμευμένες με τους αναβάτες τους να βρίσκονται μάλλον για φαγητό, αφού η ώρα ήταν μία. Στον Κοσμά και πέριξ αυτού ήταν και οι μοναδικές μηχανές που είδαμε αυτό το διήμερο. Κρίμα σκέφτηκα, όλο και λιγότεροι ταξιδεύουν. Πολλοί οι παράγοντες που συντελούν σε αυτό. Αφήνω τις σκέψεις μου στην άκρη  για να απολαύσω το δικό μας ταξίδι, έστω και αυτό της μίας διανυκτέρευσης. Είχαμε να ταξιδέψουμε από πέρυσι, 16 Ιουλίου, που είχαμε επισκεφτεί τα Καλάβρυτα για ένα διήμερο.

Συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα στο φαράγγι του Δαφνώνα. Εκεί «κρέμεται» η Μονή Ελώνης, όπου κάναμε στάση.

Συνεχίσαμε για το Λεωνίδιο και από εκεί για φαγητό στα Πούλιθρα. Αφήνοντας πίσω μας τα Πούλιθρα για να πάμε προς Πελέτα συναντήσαμε παλιά αυτοκίνητα που έκαναν τον γύρο της Πελοποννήσου. Από όσο γνωρίζω γίνεται κάθε χρόνο με αφετηρία την Αρχαία Ολυμπία.

Θέα στα Πούλιθρα και το Μυρτώο Πέλαγος

Έχοντας πάρει πια νότια κατεύθυνση υπάρχουν κομμάτια του δρόμου που έχουν πρόσφατα στρωθεί και δίνουν ένα συν στην οδηγική απόλαυση. ‘Όμως, στην επόμενη στροφή καλείσαι σε δέκατα να αποφασίσεις την πορεία σου, στο σαν βομβαρδισμένο οδόστρωμα. Ευτυχώς για εκατό μέτρα μόνο, γιατί από εκεί και πέρα  έχει πάλι νέα ασφαλτόστρωση. Ευτυχώς περάσαμε αλώβητοι.

Κατά τις 17:30 αντικρίσαμε τον επιβλητικό «Βράχο» με τον τρούλο του ναού της αγίας Σοφίας να ξεπροβάλει από την ανατολική πλευρά. Ο βράχος συνδέεται με την στεριά με μια γέφυρα 200 περίπου μέτρων που είναι και η μόνη πρόσβαση. Η μοναδικότητα της πρόσβασης έδωσε την ιδέα για το όνομα «Μονεμβασιά» που σημαίνει, μόνη έμβαση (μοναδική είσοδο), έτσι όπως αναφέρεται στο «Χρονικό του Μορέως», ένα ανώνυμο έργο του 14ου αιώνα.

Παρκάραμε και ασφαλίσαμε την μηχανή μερικά μέτρα μακριά από την κεντρική πύλη. Μετά από μερικά λεπτά μπήκαμε στην καστροπολιτεία που χωρίζεται στην Άνω και στην Κάτω Πόλη, που μετρά περίπου 80 μόνιμους κατοίκους.

Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος καταγόταν από τη Μονεμβασία και ο χώρος πάνω από την κεντρική πύλη της Κάτω Πόλης αποτελεί τον προαύλιο χώρο της οικίας του. Εκεί υπάρχει η προτομή του να ατενίζει τη θάλασσα.

Ο κεντρικός δρόμος είναι και ο πιο τουριστικός, γεμάτος μαγαζάκια με σουβενίρ, καφέ, εστιατόρια και καταλύματα. Σε οδηγεί στην Κεντρική Πλατεία με το κανόνι, τον Ναό του Ελκομένου Χριστού και απέναντι ένα μουσουλμανικό τέμενος. Η εποχή που το επισκεφτήκαμε ήταν ιδανική, καθώς δεν είχε τις ορδές των τουριστών του καλοκαιριού.

Το να «χαθεί» κάποιος στα σοκάκια, στις στενές κοφτές σκάλες, στα τούνελ κάτω από τις οικίες, στα στενά περάσματα όπου μόλις χωράς, είναι κάτι που πρέπει κάποιος οπωσδήποτε να κάνει όταν επισκεφτεί την Μονεμβασία. Οι εικόνες που θα σας δώσει, θα είναι μοναδικές.

Χριστουγεννιάτικη εικόνα

Μετά από 2 χιλιόμετρα και κοντά στις 3 ώρες πεζοπορίας μπήκαμε σε ένα μπαράκι για ένα ποτό. Η σελήνη ήθελε 3 ακόμη μέρες για να «γεμίσει», το φως της ήταν όμως αρκετό για να φωτίσει την επιφάνεια της θάλασσας και να δώσει μια ρομαντική διάσταση και διάθεση.

Η πορεία μας το απόγευμα της Παρασκευής

 

Μπορεί η κάτω πόλη ή «Κάτω Κάστρο» να είναι αυτή που τραβά την προσοχή των επισκεπτών,  το «Επάνω Κάστρο» όμως, θα σας δώσει την Μονεμβασία στο πιάτο. Έτσι λοιπόν την επόμενη ημέρα βάλαμε το ξυπνητήρι στις 06:30.

Κατά τις 07:00 βρισκόμασταν ήδη στα στενά και ανηφορίζαμε για την Άνω πόλη. Ψυχή δεν κυκλοφορούσε. Συντροφιά με το πρώτο φως της ημέρας και ενός κρουαζιερόπλοιου που προσέγγιζε τις ακτές της νέας πόλης της Μονεμβασίας, περάσαμε την κεντρική πύλη της Άνω Πόλης και ψάξαμε το σημείο που θα μας πρόσφερε την καλύτερη θέα στην ανατολή του ήλιου.

Το σημείο αυτό ήταν μπροστά από τον Ναό της Αγίας Σοφίας. Δυστυχώς στον ορίζοντα είχε συννεφιά, αυτό όμως δεν το έκανε λιγότερο θεαματικό.

Συνεχίσαμε τον φωτογραφικό μας περίπατο, με το τοπίο να το λούζει ο πρωινός ήλιος.

Η συνολική απόσταση που διανύσαμε στην καστροπολιτεία, σύμφωνα με το χρονολόγιό μου στο Google, ήταν 5,3  χιλιόμετρα.

Η πορεία μας το πρωί του Σαββάτου

Κατά τις 10:00 ξεκινήσαμε τον δρόμο της επιστροφής. Όταν υπάρχει η δυνατότητα και ο χρόνος, επιλέγω άλλη διαδρομή από αυτή που πήγα, έτσι γυρίσαμε από το λιμάνι του Γέρακα, όπου ήπιαμε το καφεδάκι μας.

Συνεχίσαμε με μια στάση για μερικές φωτογραφίες στο Γεράκι, που το αποκαλούν και Μικρό Μυστρά. Μέσω Γυθείου φτάσαμε στις Θαλάμες για φαγητό και τέλος επιστρέψαμε στην Καλαμάτα. Τα συνολικά διανυθέντα χιλιόμετρα της εκδρομής ήταν 499.

Τώρα όσο αφορά το κόστος της εκδρομής το υπολόγισα στα 220€, που θα μπορούσε να είναι και 250€ με ένα δείπνο ακόμα ή 170€ αν κόβαμε κάνα δυο πράγματα. Η αλήθεια είναι πως είναι ακριβά ακόμα και με το μικρότερο νούμερο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια και τσέπη.

Ονειρευτείτε μικρά ή μεγάλα ταξίδια, κοντινές ή μακρινές αποδράσεις, ταξιδέψτε με ότι έχετε, κάντε το όπως νιώθετε. Καλή συνέχεια!