Ρωσία, Γεωργία, Τουρκία - Μέρος 1ο, Βόρεια πορεία (+ Βίντεο)

Κείμενο: Κώστας Μανούσος

Φωτογραφίες & βίντεο: Κώστας και Άντζελα

Εκφώνηση βίντεο: Χρύσα Ρ.

Το Ρωσία, Γεωργία , Τουρκία αποτελείτε από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος, αυτό που θα διαβάσετε πιο κάτω, περιγράφει την διαδρομή μας μέχρι και τα σύνορα της Ρωσίας. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται αποκλειστικά για τις ημέρες που ζήσαμε εντός τις ρωσικής επικράτειας και το τελευταίο στην επιστροφή μας από τις χώρες της Γεωργίας και της Τουρκίας.

Οι πληροφορίες που θα διαβάσετε και στα τρία μέρη αλλά και στον οδηγό «Ταξιδεύω στην Ρωσία με μοτοσυκλέτα», αφορούν την χρονική περίοδο που έγινε το ταξίδι. Αν έχετε σκοπό να χρησιμοποιήσετε αυτές τις πληροφορίες μελλοντικά, καλό θα ήταν να τις επιβεβαιώσετε, για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεων.

Ο τίτλος αυτής της εκδρομής θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται Σουηδία, Νορβηγία, Φιλανδία, την οποία τελικά αφήσαμε στην άκρη, μιας και είπαμε ότι δεν θέλουμε να κάνουμε και τις τρεις αυτές χώρες μαζί.

Μετά θα μπορούσε να λέγετε Αγγλία, Ιρλανδία, Σκωτία, ο προϋπολογισμός όμως αποδείχθηκε απαγορευτικός στην φάση που βρισκόμαστε. Το ταξίδι είναι σχεδιασμένο κατά 95% και έχει μπει στο συρτάρι. Το σίγουρο είναι ότι θα το υλοποιήσουμε.

Έτσι λοιπόν καταλήξαμε στο Ρωσία, Γεωργία, Τουρκία, πρωτίστως για οικονομικούς λόγους και δευτερευόντως γιατί είναι ιδιαίτερες χώρες και διαφορετικές μεταξύ τους.

Την Ρωσία την έχω επισκεφτεί δύο φορές. Μία με μηχανή μόνος και άλλη μία φορά αεροπορικώς όταν επισκεφτήκαμε μόνο τη Μόσχα. Στο ταξίδι με τη μηχανή το 2016 έφτασα μέχρι το Βλαδιβοστόκ με τον φίλο μου τον Βασίλη, τον γηραιότερο ίσως Έλληνα μοτοσικλετιστή που έχει φτάσει στο Βλαδιβοστόκ (68 ετών τότε). Κατά την επιστροφή μας κάναμε και ένα πέρασμα από Μογγολία. Αν θέτε να διαβάσετε την περιπέτειά μας, πατήστε εδώ.

Την Γεωργία και την Τουρκία την επισκέπτομαι πρώτη φορά και είναι αναγνωριστική καθώς υπάρχουν σχέδια για μελλοντικά ταξίδια σε αυτές και στις όμορες χώρες.

Αφού καταλήξαμε που θέλουμε να πάμε ξεκίνησε η προετοιμασία της χαρτούρας. Για τη Γεωργία και την Τουρκία δε θέλει κάτι το ιδιαίτερο. Mόνο στη Γεωργία θέλει ασφάλεια οχήματος, αφού περάσεις τα σύνορα. Για την Τουρκία ισχύει η πράσινη κάρτα που ισχύει για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Η Ρωσία θέλει βίζα, ασφάλεια οχήματος, ασφάλεια υγείας, έλεγχο από ποια σύνορα θα περάσουμε, μετρητά (καθώς δεν δέχονται κάρτες) και άλλα πραγματάκια που μπορείτε να διαβάσετε στον οδηγό "ταξιδεύω στη Ρωσία με μοτοσυκλέτα". (Λίνκ)

Κατά τις μέρες λοιπόν που τρέχει η προετοιμασία μας και τα διαβατήρια μας βρίσκονται στην Πρεσβεία της Ρωσίας προκειμένου να εκδοθούν οι βίζες, έγινε η γνωστή ιστορία (με το πραξικόπημα να το πω), του Πριγκόζιν, που κράτησε λιγότερο από ένα 24ωρο. Το γεγονός μας έβαλε σε σκέψεις και προβληματισμούς για το μέλλον του ταξιδιού μας. Εκείνη την ημέρα το ημερολόγιο έγραφε Παρασκευή 23 Ιουνίου 2023. Για την ιστορία να αναφέρω, ότι μετά από δύο μήνες, στις 23 Αυγούστου, ο Πριγκόζιν πεθαίνει σε αεροπορικό δυστύχημα.

Τα κανάλια στην τηλεόραση ξεχνούν για λίγο τις επαναληπτικές εκλογές της χώρας και συχνά-πυκνά διακόπτουν το πρόγραμμα τους, για να μεταδώσουν πληροφορίες σχετικά με το συμβάν. Ρωσολόγοι Ουκρανόλογοι, διεθνολόγοι, ΝΑΤΟλόγοι και πάσης φύσεως ...λόγοι έχουν επιδοθεί σε αναλύσεις αναλύσεων.

-Παιδιά έλεος! Θα μου πει κάποιος αν πρέπει τελικά να κάνουμε αυτό το ταξίδι, γιατί εγώ τίτλο δεν έχω σκοπό να ξανά αλλάξω.

Έτσι, χωρίς να πάρουμε και πολύ στα σοβαρά όλους αυτούς τους ειδικολόγους, καθώς και το γεγονός ότι τελείωσε γρήγορα το "πραξικόπημα", παραμείναμε στο Ρωσία, Γεωργία, Τουρκία.

Σε γενικές γραμμές, οι σχέσεις της Ρωσίας με τις χώρες που βρίσκονται δυτικά των συνόρων της δεν είναι και οι καλύτερες την περίοδο που ξεκινάμε το ταξίδι. Αυτό, όμως, δεν μας ανησυχεί, καθώς έχουμε την πληροφόρηση από μέσα ότι η ζωή κυλά κανονικά (ακόμα και την ημέρα του υποτιθέμενου πραξικοπήματος), κάτι που το διαπιστώσαμε και εμείς οι ίδιοι μπαίνοντας στη χώρα. Τις ημέρες που ήμασταν στη Ρωσία απορήσαμε αν οι ίδιοι οι Ρώσοι γνωρίζουν τι γίνεται στα σύνορα της χώρας τους με την Ουκρανία. Δεν ξέρω πώς να αναφερθώ στην τρέχουσα κατάσταση Ρωσίας-Ουκρανίας, καθώς αυτό που ζήσαμε εμείς δεν μας έδωσε σε καμία περίπτωση την αίσθηση ότι η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.

ΤΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ

Το μηχανάκι μας, ένα Tracer του 2015, είναι αυτό που μας πήγε και μας έφερε με ασφάλεια, φορτωμένο τριβάλιτσο και με δύο μικρούς σάκους πάνω στις δύο πλαϊνές. Οι δύο πλαϊνές βαλίτσες που έχουμε είναι 33L η καθεμία.

Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα αν ήταν να πάρουμε μόνο καλοκαιρινά ρούχα. Δυστυχώς, όμως, έπρεπε να πάρουμε και χειμερινά, καθώς εκεί στα βόρεια οι θερμοκρασίες απαιτούσαν τις χειμερινές φορεσιές. Τη λύση τη δώσαμε με τους δύο μικρούς σάκους των 20L που αναφέρω παραπάνω, τους οποίους τοποθετήσαμε πάνω στις πλαϊνές με ιμάντες.

Πριν την αναχώρηση μας έγιναν όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι στη μηχανή και εκεί που χρειαζόταν έγινε η ανάλογη συντήρηση.

Μερικές μέρες πριν, κάναμε μία δοκιμαστική βόλτα μέχρι τη γειτονική πόλη της Κυπαρισσίας, κανονικά φορτωμένη η μηχανή κι εμείς ντυμένοι όπως θα ήμασταν στο ταξίδι.

Την ημερομηνία αναχώρησης του ταξιδιού, την ορίζει η ημέρα εισόδου που ζητήσαμε να έχει η βίζα για τη Ρωσία, πού είναι η 13η Ιουλίου. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να αναχωρήσουμε από την Καλαμάτα την 6η Ιουλίου και να ανέβουμε προς το βορρά σιγά-σιγά, καθώς επιλέξαμε τα νότια σύνορα της Εσθονίας (Luhamaa) ως σημείο εισόδου με τη Ρωσία (Shumilkino).

Η βίζα εκδόθηκε από το Pimenidis Travel, ο οποίος μας πρόσθεσε 10 μέρες και μια είσοδο-έξοδο ακόμα. Στο σύνολό της η διάρκεια της βίζας ήταν 40 ημέρες με δύο εισόδους και εξόδους.

ΒΟΡΕΙΑ ΠΟΡΕΙΑ

Το ταξίδι μας ξεκίνησε από την κεντρική πλατεία της Καλαμάτας στις 7:30 το πρωί τραβώντας την πρώτη αναμνηστική φωτογραφία του ταξιδιού μπροστά από τα Αγάλματα της Νίκης & Αγωνιστών του '21, όπως είχα κάνει και το 2016.

Η πορεία μας μέχρι και τα σύνορα της Ρωσίας, όπου μετά θα ακολουθούσε Ανατολική πορεία το ταξίδι μας, πέρασε μέσα από τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Πολωνία, Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία.

Την πρώτη μας διανυκτέρευση την κάναμε στη Σαλαμίνα, όπου ζουν τα αδέρφια της Άντζελας.

Την επόμενη ημέρα είχαμε να καλύψουμε αρκετά χιλιόμετρα και καθώς έπρεπε να περάσουμε τα σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας αναχωρήσαμε στις 6:00 το πρωί από τη Σαλαμίνα παίρνοντας την Παλιά Εθνική προς Θήβα και μετά από κει την Εθνική Οδό μέχρι και τη Λάρισα. Εκεί βρεθήκαμε για πρώτη φορά με τον Ζήση, μοτοσικλετιστής και αυτός με μεγάλα ταξίδια στο ενεργητικό του. Με τον Ζήση τις προηγούμενες ημέρες ανταλλάξαμε πληροφορίες για τη Ρωσία, καθώς θα έμπαινε και αυτός στη χώρα αρχές Αυγούστου.

Φτάνοντας στα σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας, η διαδικασία ελέγχου διαβατηρίων δεν κράτησε κυριολεκτικά πάνω από ένα λεπτό. Από την Ελληνική μεριά υπάρχουν δύο αστυνομικοί, ένας Έλληνας και ένας Βούλγαρος και αυτό είναι όλο. Από αυτό το σημείο και μετά δεν είχαμε άλλον έλεγχο.
Μπαίνοντας στη Βουλγαρία υπάρχουν ανταλλακτήρια και αποφασίσαμε να κάνουμε μερικά Λέβα (Το τρέχων  νόμισμα της Βουλγαρίας για λίγο καιρό ακόμα).

Στις χώρες που δεν έχουν ως νόμισμα το ευρώ (Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία και Πολωνία) κάναμε συνάλλαγμα διότι η χρήση της κάρτας μας χρεώνει με προμήθειες σε κάθε μας συναλλαγή. Τώρα αν είστε κάτοχοι της N26, της Revolut ή παρόμοιας κάρτας, ενδεχομένως να μην υπάρχουν χρεώσεις για σας. Αυτό όμως είναι κάτι που θα πρέπει να το ελέγξετε πριν την αναχώρηση σας.

Από κει καταλήξαμε στο Sandanski, μερικά χιλιόμετρα πιο πάνω, όπου και διανυκτερεύσαμε.

Όχι πολύ νωρίς την επόμενη μέρα, αν σκεφτεί κανείς ότι την προηγούμενη είχαμε ξεκινήσει τις 6:00, φύγαμε για Ρουμανία και πιο συγκεκριμένα για Drobeta-Turnu Severin.

Η εθνική οδός διακόπτεται μερικά χιλιόμετρα μετά το Sandanski, για να συνεχίσει ύστερα από 40 με 50 χιλιόμετρα παλαιάς εθνικής οδού.

Και ενώ το πρωί είχαμε ξεκινήσει με καλή θερμοκρασία, στη διαδρομή αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε και να φορέσουμε κάτι πιο χειμερινό. Το κοντέρ έγραφε 19 βαθμούς λίγο πριν τη Σόφια.
Στα σύνορα Βουλγαρίας-Ρουμανίας, ο έλεγχος ήταν ακριβώς όπως τα προηγούμενα σύνορα-γρήγορος.

Εδώ δεν καταφέραμε να κάνουμε συνάλλαγμα στην είσοδο της χώρας, καθώς δεν υπάρχουν ανταλλακτήρια. Η Ρουμανία ως νόμισμα έχει το Λέι.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας στη Drobeta-Turnu Severin ρωτήσαμε στη ρεσεψιόν για ανταλλακτήριο και μας έστειλε σε ένα εμπορικό κέντρο. Η νεαρή, που δούλευε στο ανταλλακτήριο και υποτίθεται ότι θα συναλλάσσεται με ξένους, δεν ήξερε αγγλικά, εμείς δεν ξέρουμε ρουμάνικα, άρα ένα χαρτί και ένα στυλό ήταν η λύση.

Αφού είχαμε πια την κινητήρια δύναμη στην τσέπη μας ξεκινήσαμε περιήγηση στην πόλη. Η Drobeta-Turnu Severin είναι χτισμένη εκεί που τελειώνουν οι Σιδηρές Πύλες του Δούναβη, ο οποίος αποτελεί και το φυσικό σύνορο με τη Σερβία. Στο κέντρο της πόλης γίνονταν κάποια εκδήλωση και ήταν γεμάτο από κόσμο.

Η μουσική και το τραγούδι έδιναν το δικό τους χρώμα, με τον κόσμο να δείχνει ότι το απολαμβάνει. Περιφερόμενοι ανάμεσα στον κόσμο συναντήσαμε 5-6 μοτοσικλετιστές από την Θεσσαλονίκη που έψαχναν χώρο να παρκάρουν τις μηχανές τους και πιάσαμε ψιλοκουβέντα.

Το επόμενο πρωινό κουνήσαμε το μαντήλι στην Drobeta-Turnu Severin, λίγο πριν τις 8:00. Ακολουθήσαμε τον παραδουνάβιο δρόμο προς τα δυτικά μέχρι στη διασταύρωση που πηγαίνει για Timisoara. Συνεχίσαμε λίγο βορειότερα προς Arad και από κει για Ουγγαρία από τα σημεία ελέγχου Turnu (Ρουμανία) - Battonyai (Ουγγαρία).

Από την προηγούμενη κιόλας μέρα είδαμε αρκετά φορτηγά, αλλά στη Ρουμανία είχαν υπερδιπλασιαστεί. (Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με αυτό που ζήσαμε μερικές εβδομάδες αργότερα στη Ρωσία).
Το ένα φορτηγό πίσω από το άλλο, μεταφέροντας container, έδιναν την εντύπωση ότι είναι ένα τρένο που κινείται αρμονικά ανάμεσα από τα χωράφια. Ανυπόμονοι και βιαστικοί οδηγοί, θέλοντας να προσπεράσουν, προβαίνουν σε επικίνδυνους ελιγμούς, με αποτέλεσμα η οδήγηση να γίνεται δύσκολη.
Στην διαδρομή αυτή, από Ρουμανία προς Ουγγαρία, ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που κινδυνέψαμε να πέσουμε και αυτό επειδή πατήσαμε πετρέλαια σε μία αριστερή κατηφορική στροφή. Ευτυχώς για μας, το πλάτος των πετρελαίων ήτανε πολύ μικρό, έτσι οι τροχοί βρήκαν και πάλι γρήγορα πρόσφυση.

Επειδή η σύγκριση είναι κάτι που γίνεται αυτόματα είναι αδύνατον να μην αντιληφθεί κάποιος τη διαφορά της οδήγησης μεταξύ Βουλγάρων και Ρουμάνων οδηγών. Οι Βούλγαροι είναι ήπιοι και τυπικοί, σε αντίθεση με τους Ρουμάνους, που η οδήγησή τους μοιάζει με τη δική μας, στο λίγο πιο νευρικό. Η γενικότερη αίσθηση που μου δόθηκε είναι πως γενικότερα η Ρουμανία βρίσκεται τρία κλικ πιο πίσω από τη Βουλγαρία.

Στο σημείο ελέγχου των συνόρων Ρουμανίας και Ουγγαρίας η διαδικασία ήταν εξίσου γρήγορη, όπως και στις προηγούμενες χώρες. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που αποφασίσαμε να μπούμε στην Ουγγαρία από την Ρουμανία, από το συγκεκριμένο σημείο και όχι από την Σερβία.
Ούτε εδώ υπάρχουν ανταλλακτήρια. Επειδή από την Ουγγαρία απλά θα κάναμε διέλευση χωρίς διανυκτέρευση αποφασίσαμε να φουλάρουμε σε ένα βενζινάδικο, να πληρώσουμε σε ευρώ και να πάρουμε ρέστα σε Φιορίνια (τοπικό νόμισμα), ώστε να έχουμε για κάνα καφέ, νερό κτλ.
Μπαίνοντας στην Ουγγαρία, οι δευτερεύοντες δρόμοι είναι λίγο ταλαιπωρημένοι, ο αυτοκινητόδρομος όμως είναι καλός και μαζέψαμε γρήγορα τα χιλιόμετρα μέχρι το Trnkov της Σλοβακίας, όπου και διανυκτερεύσαμε.
Η μετάβαση από την Ουγγαρία στην Σλοβακία ήταν αδιάκοπη. Εδώ δεν υπήρχε κανένας έλεγχος, απλά μία ταμπέλα που μας ενημέρωνε ότι μπήκαμε στη Σλοβακία. Η ημέρα αυτή ήταν η μέρα που περιλάμβανε και τα περισσότερα χιλιόμετρα της εκδρομής. 

Η Σλοβακία έχει ως νόμισμα το ευρώ.

Από Trnkov αναχωρήσαμε στις 8:00 για Πολωνία. Πού ακριβώς θα διανυκτερεύσουμε, το αποφασίζαμε συνήθως κατά τη διάρκεια της διαδρομής και κλείναμε τα καταλύματα με την εφαρμογή της Booking. Το τελευταίο δεν ισχύει στις περιπτώσεις της Ρωσίας και της Τουρκίας αφού η εφαρμογή έχει “φάει” μπλοκ.

Λίγο πριν περάσουμε τα σύνορα σταματήσαμε στο Μνημείο του Σώματος Στρατού της  Τσεχοσλοβακίας. Πεντακόσια μέτρα μετά περάσαμε στην Πολωνία, με την διέλευση μας να είναι και εδώ αδιάκοπη.

Η Πολωνία έχει το Ζλότι ως νόμισμα και δεν υπάρχουν ανταλλακτήρια κατά την είσοδο. Η τράπεζα που επισκεφτήκαμε δεν έκανε τέτοιου είδους συναλλαγές και μας παρέπεμψαν στο ταχυδρομείο.

Κατά τις 3:30 βρισκόμασταν στο Lublin, την πόλη που μας φιλοξένησε για εκείνη τη μέρα. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο κατάλυμα κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης, περνώντας μέσα από ένα μεγάλο πάρκο, όπου ήταν σε εξέλιξη ένα διεθνές φεστιβάλ παραδοσιακών χορών. Το γεγονός μας τράβηξε το ενδιαφέρον και καθίσαμε να το παρακολουθήσουμε και βεβαίως δεν χάσαμε την ευκαιρία να τραβήξουμε μερικές φωτογραφίες.

Την επόμενη αναχωρήσαμε από το Lublin για να κατευθυνθούμε προς Marijampolė. Η διαδρομή προς τα εκεί έγινε μέσω παρακαμπτήριων οδών, χαρίζοντάς μας ωραίες φωτογραφίες.

Η Marijampolė της οποίας το όνομα προέρχεται από το ελληνικό Μαριούπολις και αναφέρεται στην Παναγία είναι η πρώτη μεγάλη πόλη μπαίνοντας στη Λιθουανία. 

 

Η απόσταση που διανύσαμε είναι όσο το Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Τα σύνορα είναι και εδώ μία νοητή γραμμή, με την ταμπέλα της Λιθουανίας να μας καλωσορίζει και εμείς να ανταποδίδουμε με ένα αυτοκόλλητο μας.

Οι χώρες της Βαλτικής (Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία) έχουν ως νόμισμα το ευρώ και τα σύνορα μεταξύ τους αποτελούνται και εδώ από νοητές γραμμές.

Η τελευταία πόλη που διανυκτερεύσαμε εντός "ευρωπαϊκού" εδάφους ήταν το Gulbene της Λετονίας. Πηγαίνοντας για εκεί, σε έναν ανεφοδιασμό συναντήσαμε ένα ζευγάρι Φιλανδών, που ταξίδευαν με Honda Goldwing. Καθίσαμε κοντά στη μία ώρα πίνοντας καφέ και συζητώντας. Στο τέλος ανταλλάξαμε τα στοιχεία μας και ο καθένας πήρε το δρόμο του. Αυτοί έγραφαν τα τελευταία χιλιόμετρα, καθώς επέστρεφαν στο σπίτι τους, μετά από το ταξίδι που έκαναν στη λίμνη Como της Ιταλίας, ενώ εμείς μόλις που είχαμε ξεκινήσει.

Τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από τα σύνορα της Ρωσίας είναι 108, τα οποία τα κάναμε την επόμενη μέρα, συν 60 επιπλέον χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στο Pskov, την πρώτη πόλη διανυκτέρευσής μας στη Ρωσία.

Μέχρι εδώ η εκδρομή μας βαδίζει καλά, αν εξαιρέσουμε το παραλίγο πέσιμο στην Ρουμανία.
Η μηχανή ρολάρει όμορφα και η δύναμη του Tracer μας προσφέρει γρήγορες και ασφαλείς προσπεράσεις όταν χρειάζεται, χωρίς όμως να προβαίνουμε σε υπερβολές. Η κατανάλωσή μας μέχρι στιγμής έχει κρατηθεί σε χαμηλά επίπεδα, όπως χαμηλές είναι και οι ταχύτητες με τις οποίες πηγαίνουμε. Η κατάστασή του δρόμου, οι καιρικές συνθήκες αλλά και ο αριθμός των οχημάτων που κινούνται είναι που καθορίζουν τη μέση ωριαία ταχύτητά μας.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΔΙΟΔΙΑ
Από τις χώρες που περάσαμε εντός ευρωζώνης, στις μονές που απαιτείται να πληρώσει η μοτοσυκλέτα είναι στην Ουγγαρία, όπου πήραμε μία βινιέτα, την οποία αιτηθήκαμε ηλεκτρονικά μέσω email ενώ βρισκόμασταν στην Πολωνία. Τα διόδια στην Πολωνία δεν εφαρμόζονται σε όλο το οδικό δίκτυο, παρά μόνο σε συγκεκριμένους οδικούς άξονες. Εκεί πληρώνεις κάτι σαν το e-pass. Εμείς δεν πληρώσαμε καθόλου διόδια. Για περισσότερες πληροφορίες στο https://www.tolls.eu/
Στη Ρωσία τα μόνα διόδια που θα συναντήσετε είναι από Μόσχα για Αγία Πετρούπολη και αντίστροφα καθώς και σε γέφυρες που υπάρχουν περιφερειακά της Αγίας Πετρούπολης.
Στην Γεωργία δεν υπάρχουν διόδια και στην Τουρκία, όταν μπαίνετε στην Εθνική, ή θα πάρετε μπιλιετάκι, ή θα σας καταγράψει μία κάμερα και κατά την έξοδό σας θα πάτε τέρμα δεξιά εκεί που λέει ΝΑΚΙΤ για να πληρώσετε με μετρητά ή κάρτα.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΟΧΗΜΑΤΟΣ

Το μηχανάκι πρέπει να είναι ασφαλισμένο και να έχει εκδοθεί η πράσινη κάρτα η οποία δεν χρειάζεται πια να είναι τυπωμένη σε πράσινο χαρτί. Το συγκεκριμένο έγγραφο το παραλαμβάνετε από την ασφαλιστική σας και είναι δωρεάν. Πριν την αναχώρησή σας ελέγξτε στο έγγραφο ότι οι χώρες από όπου θα περάσετε ΔΕΝ είναι μαρκαρισμένες με Χ.

Ρωσία και Γεωργία δεν αναγνωρίζουν την δική μας ασφάλεια, έτσι με την είσοδο στη χώρα, το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να ασφαλίσετε το μηχανάκι.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ

Καλό είναι όταν ταξιδεύουμε σε Ευρωπαϊκές χώρες να έχουμε εκδώσει την ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης ασθένειας https://www.gov.gr/ipiresies/ergasia-kai-asphalise/asphalise/europaike-karta-asphalises-astheneias .
Βεβαίως υπάρχουν και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές, όπου μπορείτε να κάνετε την ταξιδιωτική σας ασφάλεια. Εμείς κάναμε μία τέτοια για τις χώρες της Γεωργίας και της Τουρκίας, διαρκείας 30 ημερών και κόστισε 40 ευρώ για τον καθένα. (Προσοχή στις παροχές).
Για τη Ρωσία ήταν υποχρεωτική η ασφάλιση μας κατά την έκδοση της βίζας και κόστισε 60 ευρώ το άτομο.

ΠΛΟΗΓΗΣΗ
Τελευταία, ολοένα και περισσότεροι χρησιμοποιούν το κινητό τηλέφωνο ως συσκευή πλοήγησης. Το Google Maps θεωρείται ο βασιλιάς του είδους. Υπάρχουν, όμως, και άλλες εφαρμογές όπως το Here και το Sygic, οι οποίες τείνουν να κλέψουν το στέμμα.

Προσωπικά, τις παραπάνω εφαρμογές τις θεωρώ πάρα πολύ δυνατές όσον αφορά το αστικό τοπίο και τις χρησιμοποιώ κατά κόρον σε αυτό.

Όταν, όμως, πρόκειται για ταξίδι χρησιμοποιώ την GPS συσκευή μου και εναλλακτικά το κινητό τηλέφωνο. Χρησιμοποιώ τη συγκεκριμένη συσκευή από το 2015. Η παραπάνω ενότητα σηκώνει πολύ κουβέντα, η οποία όμως δεν μπορεί να αναλυθεί εδώ.

Τέλος πρώτου μέρους!